-Μια θυμωμένη και φοβισμένη κοινωνία βρίσκεται κυριολεκτικά στα πρόθυρα της υστερίας της.
-Τα μέλη μιας φοβισμένης και φιμωμένης κοινωνίας αρχίζουν να μισούν τους πάντες και τα πάντα.
- Μια θυμωμένη και φοβισμένη κοινωνία, με τα μέλη της να μισούν απεριόριστα, αρχίζει να κοιτάζει την άβυσσο.
- Αλλά όταν κοιτάξεις την άβυσσο, όπως προειδοποιεί ο Νίτσε, κινδυνεύεις να σε κοιτάξει και εκείνη.
- Αυτό σημαίνει πως αυτή η κοινωνία με αυτά τα μέλη έχει πάψει ήδη προ πολλού να αγαπά και να οραματίζεται. Το μόνο που κάνει είναι να φτύνει και να μισεί αδιακρίτως.
- Μια κοινωνία που φοβάται, μισεί και φτύνει, αγκαλιάζει τον εθνικισμό και τον ρατσισμό.
- Οι κοινωνίες που φοβούνται, μισούν και είναι ρατσιστικές βρίσκονται ένα βήμα πριν από τον εθνικοσοσιαλισμό.
Οι νεκροζώντανες «κοινωνίες» της αγοράς
- Οι κοινωνίες που ούτε αγαπούν αλλά ούτε μισούν, και που ούτε φοβούνται αλλά ούτε είναι θαρραλέες, είναι μικροαστικοποιημένες και ζουν μόνο για να καταναλώνουν.
- Τα μέλη μιας τέτοιας κοινωνίας συμπεριφέρονται τυπικά. Δηλαδή, προσποιούνται πως αγαπούν, όπως προσποιούνται και πως μισούν. Προσποιούνται ότι φοβούνται όπως προσποιούνται ότι είναι και θαρραλέα.
- Αυτές οι κοινωνίες δεν ελπίζουν, δεν οραματίζονται, δεν αισθάνονται τίποτε∙ απλά μόνο καταναλώνουν.
- Αυτές οι κοινωνίες είναι ήδη νεκροζώντανες, απλά δεν το έχουν συνειδητοποιήσει.
Οι Κοινωνίες της αλληλεγγύης και της ταξικής συνείδησης
- Χρειαζόμαστε κοινωνίες της ελπίδας, του θάρρους και του διεθνισμού. Επειδή:
- Οι κοινωνίες του οράματος, της αγάπης και της αλληλεγγύης, προετοιμάζονται για την έφοδο προς τις ουράνιες πολιτείες.
- Οι κοινωνίες που αγαπούν και τα μέλη τους επιδεικνύουν αλληλεγγύη και ανθρωπιά μεταξύ τους, προετοιμάζουν την κίνηση των πραγμάτων που καταργεί την προηγούμενη «τάξη» των πραγμάτων. Προετοιμάζουν την κομμουνιστική κοινωνία.
Για την ελληνική «κοινωνία»
- Η σημερινή ελληνική «κοινωνία» κατανοεί πως οι εποχές του ευδαιμονισμού παρήλθαν ανεπιστρεπτί. Επομένως, έχει δύο επιλογές: ή θα κοιτάξει την άβυσσο – και θα την κοιτάξει και αυτή. Ή θα κοιτάξει τον ουρανό και ίσως τότε την κοιτάξει και αυτός.
Νώντας Κούκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου