"Από ένα ορισμένο σημείο και μετά δεν υπάρχει επιστροφή πια.Αυτό το σημείο πρέπει να φταστεί." Φ.Κάφκα
Το φαινομενικά αόρατο:
Διανύουμε μια περίοδο "βαθιάς" οικονομικής κρίσης. Άλλη μια επίπλαστη κρίση, με γνωστό και πολυφορεμένο σχέδιο. Δεν είναι λίγα τα χρόνια που με αντίστοιχες "κρίσεις" δοκιμάζεται και παράλληλα,δυστυχώς,ατσαλώνεται η αντοχή του καπιταλιστικού συστήματος. 'Ενα πείραμα οργανωμένο από λίγους,με πειραματόζωα τους,συνήθως,άβουλους και πειθήνιους πολίτες. Άνθρωποι που με πάθος(και άλλοτε χωρίς)υποστηρίζουν και εγκωμιάζουν το δικαίωμα τους να επιλέγουν ποιοί θα τους εξαθλιώσουν και θα τους εξαπατήσουν για την επόμενη τετραετία. Όμως η "όμορφη" αυτή ροή του καπιταλισμού καταστρέφεται μέρα με τη μέρα,ουσιαστικά,αφού η κοινωνία αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι ο καπιταλισμός δε χρίζει διόρθωσης αλλά καταστροφής. Το κάποτε,μακρινό αλλά απτό παρ'όλα αυτά,όνειρο της "ιδανικής ζωής",δηλαδή της αλόγιστης και συνεχούς κατανάλωσης,έχει αρχίσει να καταρρέει για ένα μεγάλο μερίδιο της κοινωνίας. Αποτέλεσμα,όσοι κάποτε μπορεί κια να το βούλωναν για χάρη ενός ονείρου,να μολύνονται σταδιακά από το ωφέλιμο μικρόβιο της αντίδρασης. Έτσι ο κόσμος,όπως και η ιστορία έχει δείξει ότι σε περίοδο συστημικής κρίσης,ριζοσπαστικοποιείται.
Το υπαρκτό:
Αλλά κάπου εδώ τελειώνει το παραμύθι και επιστρέφουμε στην πιο άγρια και ωμή πραγματικότητα. Στεκόμαστε απέναντι σε έναν συψαιμικό καπιταλισμό,όπου η συστημική κρίση όλο και βαθαίνει,φασιστικά απομεινάρια αρχίζουν να εδραιώνονται στις εξουσιαστικές δομές και η άτακτη χρεοκοπία της χώρας δείχνει κοντινή. Τα μόνιμα χαρακτηριστικά του συστήματος είναι η συνεχόμενη οικονομική εξαθλίωση της κοινωνίας και οι αλλεπάληλες επιθέσεις προς ό,τι αντιστέκεται. Όμως παρ'όλο το συνεχή υποβιβασμό της "ποιότητας" ζωής ακόμα ένα μεγάλο κομμάτι του κοινωνικού συνόλου,αδυνατεί να εντοπίσει τον εχθρό και τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα. Δεν γνωρίζουμε αν θα γίνει πραξικόπημα,αν θα ακουστούν εμβατήρια,αν θα κατέβουν τανκς στο κέντρο της Αθήνας ή αν θα στείλουν αγωνιστές στο απόσπασμα. Γνωρίζουμε όμως,πολύ καλά,ότι το κράτος θα φροντίσει να ξεμπερδέψει ταχύτατα με ό,τι του αντιστέκεται. Έτσι μπροστά στην απειλή των μαζικών και βίαιων συγκρούσεων,βγάζει το προσωπείο του πάλαι ποτε ισχυρού καπιταλισμού και δείχνει το πραγματικό του αδίστακτο πρόσωπο. Η συνθήκη της οικονομικής "κατάρρευσης" δεν είναι μια διαδικασία αυτοκαταστροφής του οικονομικού συστήματος,αλλά μια αναπροσαρμογή του,με συγκεκριμένους όρους επιβίωσης,οι οποίοι επιβάλλονται στο μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας.
Όταν το αόρατο γίνεται ορατό:
Πώς θα εμποτίσει το κράτος το φόβο στα ριζοσπαστικοποιημένα κομμάτια της κοινωνίας, αν δε στείλει τους δολοφόνους των ΜΑΤ να πνίξουν στα χημικά και να σκοτώνουν στο ξύλο τους διαδηλωτές στις πορείες? Πώς θα φιμώσει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και πώς θα εμποδίσει τη ζύμωση νέων ανθρώπων στο πέρασμα των ανησυχιών σε πράξη, αν δεν μετατρέψει τα Εξάρχεια σε στρατικοποιημένη περιοχή ? Πώς να καταλαγιάσει την κοινωνική οργή, αν δεν αναβαθμίσει τρομονόμους? Πώς να στείλει πίσω στα σπίτια τους όσους είναι έτοιμοι να σηκώσουν κεφάλι, αν δεν "χτυπήσει" τους αναρχικούς αγωνιστές υποβάλλοντάς τους είτε σε εκδικητικά εξοντωτικές ποινές, είτε σε άδικες προφυλακίσεις? Μέσα σε όλα αυτά λοιπόν και παρατηρώντας τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό των φυλακισμένων αναρχικών, μπορούμε με σιγουριά πλέον να πούμε πως όποιος αρνείται πεισματικά να διαλέξει τη θέση του σε αυτό τον πόλεμο, είναι τουλάχιστον ασυνεπής με τη θέση του στην ιστορία, αλλά και την ίδια του τη ζωή. Κάνοντας μια συνοπτική ιστορική αναδρομή στο κοντινό παρελθόν, την τελευταία διετία (με αφορμή τις συλλήψεις στο Χαλάνδρι) ολόκληρος ο αναρχικός χώρος βρίσκεται στα πυρά ενός ανεξέλεγκτου και συνεχώς αναβαθμιζόμενου κατασταλτικού μηχανισμού που έχει ως σκοπό την πλήρη αδρανοποίηση του. Με στενές και σε πολλές περιπτώσεις επικίνδυνες παρακολουθήσεις, με εισβολές σε σπίτια , στέκαι και καταλήψεις, με την καθημερινή παρέλαση όλων των ειδών των μπάτσων στα Εξάρχεια, με σαφή ποινικοποίηση φιλικών και συντροφικών σχέσεων΄ενώ οι προφυλακίσεις αγωνιστών επιταχύνονται με συνοπτικές διαδικασίες χωρίς καν να λαμβάνεται υπ΄όψιν το οποιοδήποτε σαθρό ή ακόμα σε κάποιες περιπτώσεις, ανύπαρκτο κατηγορητήριο. Φυσικά ποτέ δεν είχαμε την ψευδαίσθηση ότι σε μια περίοδο συγκαλυμένης χούντας, διώξεις δεν θα ήταν στημένες και κυρίως φρονηματικές.
Εμείς απ΄την πλευρά μας το Σάββατο 14/1 επιλέξαμε να τοποθετήσουμε τέσσερις εμπρηστικούς μηχανισμούς στις αντιπροσωπείες αυτοκινήτων Audi και VolksWagen επι της λεωφόρου Μεσογείων στην Αγ. Παρασκευή και την Παρασκευή 20/1 στο υπουργείο πολιτισμού όπου στεγάζονται τα γραφεία της οικονομικής διαχείρισης του στην οδό Μετσόβου και Πατησίων. Να διευκρινήσουμε ότι το Σάββατο 14/1 κόντρα στον καιρό απαφασίσαμε να προβούμε σε αυτη την κίνηση θέλοντας να στείλουμε ενα εμπρηστικό μήνυμα αλληλεγγύης στους συντρόφους Π. Μασούρα και Κ. Καρακατσάνη όπου την Δευτέρα 16/1 εκδικαζόταν η αίτηση εκτέλεσης αναστολής της ποινής τους στο Εφετείο.Μπορεί η βροχή(σίγουρα όχι η πυροσβεστική) να απέτρεψε την καταστροφή των οχημάτων, αλλα εμείς δε σταθήκαμε σε αυτό, θεωρήσαμε υποχρέση μας να προβούμε και σε δεύτερη επίθεση,τις οποίες αφιερώνουμε στους:
1. Π.Μασούρα και Κ.Καρακατσάνη όπου η εκδικητικότητα του κράτους σε συνδυασμό με την άρνηση της ιεροεξετάστριας Μ.Βαρελά να υπογράψει την απόφαση του δικαστηρίου(η οποία καθόλου τυχαία μετά το πέρας της δίκης προήχθη σε πρόεδρο εφετών!!!)κωλισυεργούν τη διαδικασία από μήνα σε μήνα,κάνοντας έτσι ψυχολογικό πόλεμο στους συντρόφους.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ Π.ΜΑΣΟΥΡΑ ΚΑΙ Κ.ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ
Στις 19 και 5 Μαρτίου αντίστοιχα όπου εκδικάζεται ξανά η αίτησή τους.
Όσο παρατείνεται η ομηρεία των συντρόφων,τόσο θα πληθαίνουμε τις εστίες φωτιάς μέσα στη μητρόπολη '
2.Στέλλα Αντωνίου,που τον τελευταίο χρόνο βρίσκεται προφυλακισμένη στις φυλακές Κορυδαλλού κατηγορούμενη για την υπόθεση της Σ.Π.Φ.,με μοναδικό στοιχείο τις προσωπικές της σχέσεις με το συγκατηγορούμενο και σύντροφό της Κ.Σακκά. Κι ενώ οι αρνητικές απαντήσεις στις αιτήσεις αποφυλάκισής της που έχει υποβάλλει διαδέχονται η μια την άλλη(αυτή τη στιγμή περιμένει άλλη μια απάντηση)η υγεία της συντρόφισας ολοένα και επιδεινώνεται από μια εξαπλωτική ασθένεια στο μάτι η οποία χρίζει αυστηρής και τακτικής ιατρικής παρακολούθησης. Κάτι το οποίο προφανώς ως έγκλειστη καθίσταται αδύνατον.
Η Στέλλα Αντωνίου,από την πρώτη στιγμή της σύλληψής της και γνωρίζοντας το κόστος των επιλογών της,υπερασπίστηκε σθεναρά την πολιτική της ταυτότητα και τις συντροφικές της σχέσεις. Και γι'αυτόν ακριβώς το λόγο παραμένει προφυλακισμένη,γι'αυτόν ακριβώς το λόγο βιώνει την εκδικητικότητα του κράτους.
Το ερώτημα είναι σαφές: Ή με την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια,ή με την υποταγή και το φόβο. Και η απάντηση πιο δυναμική και επιτακτική από ποτέ:
Ολότελα δίπλα στους συντρόφους μας,μέχρι την τελική μας νίκη,μέχρι την επανάσταση,το γκρέμισμα των φυλακών κι ακόμα παραπέρα..
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ ΣΤΕΛΛΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
"Θα ’θελα να ξέρατε τι γεννούσε εντός μου η αλληλεγγύη, εκείνες τις μέρες όπου τίποτα δεν είχε νόημα και το να μάθω πώς να ξαναφτιάξω τη ζωή μου δεν είχε ίχνος λογικής, γιατί να ξέρετε πως ήμουν άσχημα, αυτό που μου συνέβη εύχομαι να το πάθουν πολύ λίγα άτομα, γιατί ήταν φρικτό, κι εκεί όπου υπήρχε περισσότερη σκοτεινιά, εμφανιζόσασταν εσείς, μικρές χειρονομίες που με ωθούσαν να μην παραιτηθώ. Πώς να προδώσω όσους ρισκάρουν τη ζωή τους για να με εμψυχώσουν; Κι έμαθα να κατακτώ τη ζωή εκ νέου, και ξέρω πως ποτέ δε θα λογαριάσετε πόσο σημαντικοί υπήρξατε. Τώρα είμαι πιο δυνατός από ποτέ, αντί να μ’ εκφοβίσει η φυλακή με κάνει δυνατό, όπως εκείνες τις μέρες, παράδοξη που είναι η ζωή, γιατί πάντοτε έλεγα ότι το να ’χεις συντρόφους στη φυλακή δε θα ’πρεπε να ’ναι σε καμιά περίπτωση λόγος εκφοβισμού, απεναντίας θα ’πρεπε να είναι αιτία για το φιτίλι στο μπουκάλι με τη βενζίνα, για την καύση του εκρηκτικού ή εμπρηστικού φορτίου, για το χαμόγελο στις εξεγερσιακές καρδιές μετά από κάθε μέρα επίθεσης, αυτό πίστευα πριν κι αυτό συνεχίζω να πιστεύω, και τώρα είμαι εγώ αυτός που βρίσκεται φυλακισμένος, επομένως αν οι εχθροί μου δεν κατορθώνουν να εκφοβίσουν εμένα, που έχω πιαστεί στα νύχια τους, το βλέπω δύσκολο να το κατορθώσουν με τα συντρόφια μου." Luciano Pitronello Sch
ΑΜΕΡΙΣΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟN ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟ LUCIANO που με το σθένος του και την πυγμή του μας δίνει ακόμα περισσότερο θάρρος να συνεχίσουμε τον Αγώνα.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ.
"Όταν η σιωπή απλώνεται στους πολλούς,γίνεται προάγγελος πολέμου"
Όλα συνεχίζονται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου