Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

Είναι τραγικό να είσαι μέρος ενός λαού που έχει μείνει στάσιμος, σαν ποτάμι που δεν βρήκε ποτέ θάλασσα, αλλά έγινε λίμνη και με τον καιρό βάλτος.

Μέρος ενός λαού που κλέβει τις αναμνήσεις παλαιότερων γενεών για να δικαιολογήσει τον σημερινό αδικαιολόγητο λόγο ύπαρξής του.
 
Σε μια προσπάθεια να σώσουμε ότι σώζεται από την εξευτελισμένη συνείδησή μας, παροτρύνουμε ο ένας τον άλλον για ενέργειες απέλπιδες και ανευ ουσίας ....
 
"Τηλεφωνήστε στο τάδε νούμερο, αν συναντήσετε άστεγο που κινδυνεύει λόγω ψύχους" .... και αφού τηλεφωνήσουμε, καθαρίσαμε με την συνείδησή μας ... Αντί να πιάσουμε τον Δήμαρχο από τον λαιμό ώστε να βρει λύση, επιτρέποντας να διανυκτερεύσουν στα ΚΑΠΗ, ας πούμε, τον παπά ν ανοίξει την εκκλησία να τους στεγάσει και ένα σωρό άλλες παρεμβάσεις .... Λες και το πρόβλημα των αστέγων υφίσταται μόνο όταν η θερμοκρασία πέφτει κάτω από το μηδέν ...
 
"Την ... τάδε ημέρα και ώρα, όλοι στο Σύνταγμα, ενάντια στην ασκούμενη πολιτική" ... Λες και η επανάσταση έχει κλείσει ραντεβού στο κομμωτήριο ... Αντί να επαναστατούμε καθημερινά σε όλους τους τομείς όπου διαπιστώνουμε αδικίες ....
 
"Την ... δείνα ημέρα και ώρα, να κατεβάσουμε τους διακόπτες του ηλεκτρικού, ώστε να πιέσουμε την ΔΕΗ να πάρει πίσω τα χαράτσια" ....., αφού πρώτα στηθήκαμε στην ουρά για να τα πληρώσουμε ....
 
Η υπερηφάνεια κομματιάστηκε και πουλήθηκε, προσωπικά από τον καθένα μας και εδώ που φθάσαμε, ας μη προσπαθούμε πλέον να κάνουμε ομελέτα χωρίς να σπάσουμε αυγά....
 
Αυτοί που διαφεντεύουν τις αξίες μας, εργάζονται μέρα νύχτα, καθημερινές και γιορτές, για να επιβάλλουν τα συμφέροντά τους ... Είναι αδύνατον να ανακόψουμε την πορεία τους, αντιστεκόμενοι με .. ραντεβού, μια - δυό φορές τον χρόνο ...
 
Από: Νίκος Ιντζές
ΠΗΓΗhttp://ianisdo.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου