Εν καιρώ πολέμου
Και ποιος σου ’πε πως τέλειωσε ο πόλεμος;
Επειδή δεν βλέπεις νεκρούς που σου μάθανε να τους αναγνωρίζεις από τα λερωμένα στρατιωτικά με αίμα;
Όμως νεκροί δεν είναι οι στρατιές των ανέργων στα χαρακώματα το πρωί για δουλειά που δεν βρίσκουν;
Στρατιωτικά ρούχα δεν είναι τα ράκη που περιφέρουνε στους δρόμους αναζητώντας ένα κομμάτι ψωμί;
Αίμα δεν είναι το χαρτί της απόλυσης;
Τα βομβαρδιστικά δεν πετάνε πια ψηλά και δεν ρίχνουν τις γνωστές βόμβες με ήχο και καταστροφή. Τα
νέα όπλα είναι τα χρηματιστήρια, οι νόμοι τους που σε αλυσοδένουν, ο εφεδρικός στρατός των ανέργων.
Τα κρεματόρια στο Άουσβιτς δεν σβήσανε. Γεμίζουν κάθε μέρα με τα όνειρα των παιδιών και τις ελπίδες που απανθρακώνονται μυρίζοντας απαίσια ανθρώπινη σάρκα. Το σύστημά τους μυρίζει ανθρώπινη σάρκα.
Ποιος σου ’πε πως τέλειωσε ο πόλεμος;
Επειδή δεν το λέει η τηλεόραση και δεν το διαβάζεις στις εφημερίδες;
Άνοιξε τις μικρές αγγελίες και θα δεις το στρατιωτικό ανακοινωθέν των απωλειών στο μέτωπο του πολέμου της ζωής. Διάβασε τις αυτοκτονίες απελπισμένων ανθρώπων. Μάθε για τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης που στοιβάζονται οι μετανάστες και οι πρόσφυγες. Αναγνώρισε τους σύγχρονους δωσίλογους που τα κάνανε πλακάκια μ’ αυτούς που κρατάνε τα όπλα και αισχροκερδούν στο σώμα της χώρας και των ανθρώπων της.
Στο τέλος μάθε για την Αντίσταση και όσους αρνούνται να καταταγούν σφαχτάρια στο μέτωπο του πολέμου.
Όχι ο πόλεμος δεν τέλειωσε. Είμαστε εν καιρώ πολέμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου