Πολυπληθής ήταν η τελευταία συνέλευση της «επιβίωσης». Άτομα και συλλογικότητες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα δείχνοντας την έμπρακτη αλληλεγγύη τους και επιβεβαιώνοντας το «όταν χτυπάνε έναν από εμάς, είναι σαν να μας χτυπάνε όλους».
Έτσι κανονίστηκε η σίτιση των αστέγων, εκ περιτροπής στα τρία στέκια: μεταναστών, yol, Micropolis. Σε κάποια φάση που η συζήτηση είχε αναλωθεί πολύ στα πρακτικά ζητήματα της σίτισης, ένας μετανάστης ζήτησε τον λόγο και μας διαφώτισε όλους όσον αφορά το «πραγματικό πρόβλημα». Αφού σαν σύνολο οι μετανάστες μας έκαναν την πολύ σοβαρή ερώτηση εάν θα είχε κάποιο νόημα ή αποτέλεσμα το να κάνουν απεργία πείνας και εμείς τους είπαμε ότι «όχι κατά την γνώμη μας, αφού πλέον μας έχουν πάρει το κτήριο και αφού οι ¨ανθρωπιστικές¨ προσφορές περισσεύουν..»
ΜΑΣ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΑΝ ΟΤΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ Η ΣΙΤΙΣΗ ΟΣΟ Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗ. Ότι είναι πολύ ταλαιπωρημένοι τα τελευταία χρόνια με το συνεχές κυνήγι
της πραγματικής επιβίωσης, με το άγχος για τα χαρτιά τους, με το συνεχές πήγαινε-έλα μέσα στην ελλάδα με κυρίαρχο σταθμό την πάτρα και την ηγουμενίτσα, όπου έχουν «απολαύσει» πολλάκις τις ρατσιστικές-φασιστικές εκδηλώσεις εναντίον τους από την αστυνομία αλλά και από τους έλληνες-ρατσιστές-¨φιλήσυχους πολίτες¨. Μας έκαναν σαφές ότι ένα κομμάτι ψωμί θα βρουν να το φάνε, όπως το έβρισκαν άλλωστε και πριν την «επιβίωση» αλλά αυτό που δεν θα ξαναβρούν είναι το ότι όλοι εμείς που γίναμε συν-τροφοι μέσα στην «επιβίωση» μοιραζόμασταν μεν την τροφή αλλά και ένα στόχο και μια κοινή προσπάθεια. Ένα αναντικατάστατο κοινό μέτωπο αγώνα μεταναστών-ελλήνων που στεγάζονταν σε εκείνο το κτήριο. Είναι πολύ διαφορετικό να δίνεις στον άλλο «ένα κομμάτι ψωμί» ή ρούχα ή να τον βοηθήσεις με τα χαρτιά του ή οποιαδήποτε άλλη βοήθεια, αλλά να τον κάνεις με έναν τρόπο –που δεν το θέλεις ούτε εσύ, αλλά ισχύει στις ανθρώπινες σχέσεις- να αισθάνεται «ευγνώμων ή υπόχρεος» [φιλανθρωπία] ενώ είναι πολύ διαφορετικό αυτός ο ίδιος να κινητοποιηθεί για την ελευθερία του, τα δικαιώματά του, την τροφή του μαζί με εσένα που είσαι αλληλέγγυος [Αγώνας]. Αυτό ήταν το μήνυμα των μεταναστών στην τελευταία συνέλευση.
Ειπώθηκε και από αλληλέγγυο που ήταν μέσα και που είδε τα πράγματα από κοντά ότι η ψυχολογία αυτών των ανθρώπων άλλαξε εντελώς προς το καλύτερο από την στιγμή που άρχισαν οι εργασίες μέσα στην κατάληψη και περάσανε από την φάση «βρίσκουμε τυχαία και πρόσκαιρα ένα πιάτο φαί» στην φάση «κερδίζουμε αυτό το πιάτο με την εργασία μας και δεν αισθανόμαστε ότι μας δίνουν ελεημοσύνη, είμαστε χρήσιμοι και δεν δουλεύουμε πλέον για κάποιους άλλους αλλά για εμάς τους ίδιους, για όλου».
Ούτως ή άλλως ήταν και οι ίδιοι μετανάστες που βίωσαν την κρατική καταστολή και την αστυνομική αυθαιρεσία την τρίτη 13/12 και κατάλαβαν με τον πλέον ρεαλιστικό τρόπο τι σημαίνει κατάληψη και τα ρίσκα που αυτή περιλαμβάνει. Αλλά και όλοι οι άνθρωποι που συμμετείχαν στην κατάληψη είναι διατεθειμένοι να ξαναπάρουν αυτά τα ρίσκα. Η εμπειρία όλων αυτών των ανθρώπων μέσα στην «επιβίωση» ανέδειξε άλλη μια φορά την αξία της συλλογικότητας και της αυτοργάνωσης, βιώματα που είναι αναντικατάστατα και δεν καλύπτονται από μία μονόδρομη σχέση φιλανθρωπίας. Θέλουν να προσφέρουν και το απέδειξαν με τις ατελείωτες ώρες που αφιλοκερδώς και με περίσσεια όρεξη έκαναν εργασίες μέσα στην κατάληψη, με στόχο να στεγάσουν και άλλους ανθρώπους που το είχαν ανάγκη.
Πέρα από την σίτιση-στέγαση, πέρα από την κάλυψη των βασικών βιοτικών αναγκών, το γεγονός ότι ήμασταν πολύ κοντά στην πραγμάτωση αλληλοδιδακτικών μαθημάτων γλώσσας (που ήδη λάμβαναν χώρα στην κατάληψη), εργαστήρι κατασκευής κοσμημάτων και μικροαντικειμένων, φυσιοθεραπευτηρίου, κομμωτηρίου, εργαστηρίου κοπτικής-ραπτικής, εργαστήριου παρασκευής γλυκών του κουταλιού, εργαστήρι μεταποίησης σκουπιδιών και ανακύκλωσης, (λίγες από τις προτάσεις, αλλά και σε κάθε συνέλευση προέκυπταν καινούριες ιδέες) όλα αυτά ήταν σημαντικά βήματα προς την κολλεκτιβοποίηση και την αυτοργάνωση των αναγκών μας, όλα αυτά είναι που ανακόπηκαν βίαια με την εκκένωση της κατάληψης, όλα αυτά είναι αυτά που θέλουμε να πραγματοποιήσουμε σε μια νέα κατάληψη , και όλα αυτά είναι που τρομάζουν πραγματικά τους κρατικούς φορείς και θέλουν να τα αποτρέψουν με την δήθεν φιλανθρωπία τους.
Θεωρούμε το εγχείρημα πολύ σημαντικό για την διεύρυνση των δράσεων και των πρακτικών μας και καλούμε όσους το αντιλαμβάνονται αυτό να πάρουν μέρος σε αυτή την προσπάθεια, κατανοώντας ότι το κομμάτι της σίτισης και της στέγασης των μεταναστών είναι το ένα κομμάτι –πολύ σημαντικό- αλλά μέρος μόνο από όλα αυτά τα ελπιδοφόρα που θέλαμε να στεγάσουμε στην «επιβίωση».
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΣ Ή ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΠΟΒΛΗΤΟ
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΕΝΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ
ΚΥΡΙΑΚΗ 18/12 5.00 ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΠΕΜΠΤΗ 22/12 6.00 ΣΤΟ Μικρόπολις
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου