Ο απόκληρος, ο δυστυχής, ο ανικανοποίητος με τον εαυτό του, επιστρατεύει αυθόρμητα διάφορους αμυντικούς μηχανισμούς σαν αντιστάθμισμα του ελλείμματος ψυχικής ισορροπίας, για να εξουδετερώσει τη δυστυχία του. Μεταμορφώνει τη δυστυχία του σε προβαλλόμενο μίσος προς τα έξω, το οποίο διοχετεύει, όχι προς τους ισχυρούς που του ρήμαξαν τη ζωή, αλλά σε ότι του θυμίζει την αντίθετη πλευρά της ανθρώπινης τάσης για ναρκισσιστική παντοδυναμία. Η αντίθετη πλευρά της επιθυμίας του, είναι για αυτόν, οι αδύναμοι, οι ανήμποροι, οι “φυλετικά κατώτεροι ξένοι”, “οι κάθε είδους “εξτρεμιστές”, “τα παράσιτα”, κ.λ.π.
Νιώθει ότι απειλείται απ’ τους ομοίους του, «απ΄αυτά τα κατώτερα, κατά τον ίδιο, όντα, που του θυμίζουν το δυστυχή εαυτό του, ενώ παράλληλα νιώθει δέος και θαυμασμό για οτιδήποτε δυνατό και ισχυρό, όπως αυτό που θα ήθελε να είναι ο ίδιος. Η αναζήτηση των πραγματικών αιτιών της κατάστασής του και η λογική αντιπαράθεση με τις πραγματικές αιτίες της δυστυχίας του δεν τον αγγίζουν καθόλου, κι αυτό το γνωρίζουν άριστα και το εκμεταλλεύονται οι κυβερνώντες σ’ ολόκληρο το σύγχρονο κόσμο. Οσους περισσότερους ρίξουν στο περιθώριο της ανεργίας και της απόλυτης φτώχειας, τόσο καλύτερα εξασφαλίζουν την παντοδυναμία τους. Ο άνθρωπος που το μόνο πλέον που τον απασχολεί, είναι, το που θα βρει τα λεφτά για το επόμενο γεύμα, τον επόμενο λογαριασμό ή την επόμενη δόση του, δεν έχει χρόνο για τίποτ’ άλλο.
Η ερμηνεία είναι από το
«ο ξορκισμός του κακού», του γνωστού Γερμανού ψυχολόγου Horst Richter, (βλέπε: Der Gottes Komplex, Rowohltverlag, Αμβούργο 1986 ).
ΠΗΓΗ http://thenetwar.com 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου