Εννέα θέσεις για την οργάνωση των αναρχικών επαναστατών

1.  Οι αναρχικοί παλεύουν για την ατομική και συλλογική απελευθέρωση και για την οικοδόμηση μιας ελεύθερης και ανεξούσιας κοινωνίας, όπου οι άνθρωποι θα συμβιώνουν αρμονικά και τα άτομα θα είναι ελεύθερα να καλλιεργήσουν τις δυνατότητες τους στο έπακρο. Στο πλαίσιο αυτού του αγώνα οι αναρχικοί χρησιμοποιούν όλα τα μέσα και όλες τους τις δυνάμεις για την όξυνση και τη διάχυση του επαναστατικού πολέμου. Όπως μας διδάσκουν η ιστορία και η λογική, αυτό δεν επιτυγχάνεται χωρίς οργάνωση.

2. Ως οργάνωση δεν ορίζεται απαραίτητα ως μια συγκεκριμένη, δύσκαμπτη, εξουσιαστική φόρμα λενινιστικού τύπου. Πρόκειται για μία νοοτροπία, που μπορεί να βρει υλική υπόσταση στις ομαδοποιήσεις, σε ελευθεριακή βάση, των αναρχικών αγωνιστών. Άρα η οργάνωση δεν είναι σε καμία περίπτωση συνώνυμη με την εξουσία και την καταπίεση.

3. Η οργάνωση για εμάς έχει διττό ρόλο. Αφενός αποτελεί εργαλείο αποτελεσματικού, συνεχόμενου
και στιβαρού αγώνα και αφετέρου απεικονίζει στο σήμερα τα "κύτταρα" της αυριανής κοινωνίας

4. Ξεκινώντας από το δεύτερο σκέλος, οι αναρχικές συλλογικότητες, βασισμένες στη στενή αλληλεγγύη, στη συντροφικότητα και τον αλληλοσεβασμό, αποτελούν, και πρέπει να αποτελούν, το πρότυπο των αυριανών "μονάδων" συμβίωσης.

5. Σχετικά με την εργαλειακή χρήση της οργάνωσης, οι αναρχικοί οφείλουν να βρουν ένα μοντέλο που να συνδυάζει την αποτελεσματικότητα, τα γρήγορα αντανακλαστικά και την αξιοποίηση όλου του επαναστατικού "οπλοστασίου, με τα αντιεξουσιαστικά προτάγματα της ελεθεριακότητας και της αυτοργάνωσης. 

6.  Σε αυτόν τον προβληματισμό μπορεί να απαντήσει ένα είδος άτυπης μορφής, πολιτική οργάνωση. Η ύπαρξη δηλαδή πολλών διάσπαρτων, αυτόνομων και ολιγομελών πυρήνων αναρχικών αγωνιστών. Αυτοί οι πυρήνες, όντες αυτόνομοι, ορίζουν οι ίδιοι την πολιτική τους στρατηγική και δρουν αναλόγως. Πρόκειται για πολιτική οργάνωση γιατί σκοπεύει στην αυτόνομη οργάνωση των αναρχικών εκτός του προλεταριάτου, της νεολαίας ή οποιουδήποτε άλλου φαντασιακού επαναστατικού υποκειμένου. Είναι άτυποι και αφορμαλιστική γιατί δε στοχεύει στη δημιουργία μίας μοναδικής, συγκεντρωτικής αναρχικής οργάνωσης άλλα στη δημιουργία αυτόνομων πυρήνων που βασίζονται στις στενές συντροφικές σχέσεις των μελών τους.

7. Τα προτερήματα των πυρήνων είναι πολλά. Η κλειστή ολιγομελής τους σύνθεση ενθαρρύνει τη σύσφιξη των σχέσεων των μελών τους με αποτέλεσμα την οικοδόμηση πραγματικών σχέσεών αλληλεγγύης. Επίσης προστατεύει την ομάδα από την χαφιεδικού τύπου καταστολή, καθώς τα μέλη είναι σταθερά και γνωρίζονται καλά Ακόμα, στο επίπεδο της χάραξης στρατηγικής για δράση, αυτή γίνεται ευκολότερα μεταξύ λίγων συντρόφων με συναφή πολιτική τοποθέτηση.

8. Εκεί που φαίνεται περισσότερο η αποτελεσματικότητα των πυρήνων είναι στην ευελιξία τους και στις δυνατότητες πολύμορφης δράσης. Όντας λοιπόν αυτόνομος, ο πυρήνας μπορεί να δρα και να αντιδρά άμεσα στην εκάστοτε συγκυρία, χωρίς να χρειάζεται π.χ. την επικύρωση κάποιου συνεδρίου ή κάποιας άλλης δυσκίνητης διαδικασίας, όπως στην περίπτωση της ομοσπονδίας. Ακόμα εάν οι συνθήκες επιβάλλουν για κάποιον λόγο τη διάλυση κάποιου πυρήνα, το αντίκτυπο στο κίνημα είναι μικρό καθώς οι υπόλοιποι πυρήνες δεν επηρεάζονται άμεσα. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση που ο πυρήνας εξουδετερωθεί από την κρατική καταστολή. Τέλος, οι οργάνωση σε πυρήνες επιτρέπει στους αγωνιστές να χρησιμοποιούν όλα τα μέσα πάλης, από το μοίρασμα κειμένων μέχρι την άμεση δράση. Ειδικά στις ενέργειες άμεσης δράσης η ευκινησία, η μυστικότητα και οι στενές σχέσεις των μελών καθιστούν τους πυρήνες πολύ πιο αποτελεσματικούς από τις συγκεντρωτικές μεγάλες οργανώσεις.

9.  Βέβαια η άτυπη οργάνωση δεν είναι χωρίς μειονεκτήματα. Το βασικό πρόβλημα είναι η αδυναμία μαζικοποίησης και συντονισμού της δράσης όταν αυτό επιβάλλεται από τις συνθήκες, όπως συμβαίνει σήμερα με την αντιφασιστική πάλη. Αυτό είναι ντο σημείο που καλούμαστε σήμερα να καινοτομήσουμε, όσοι σύντροφοι πιστεύουμε σε αυτόν τον τρόπο οργάνωσης. Είναι λοιπόν απαραίτητη η ύπαρξη άτυπων δικτύων μεταξύ "κοντινών" πυρήνων. Αυτά τα δίκτυα θα λειτουργούν ως κανάλια ανταλλαγής πληροφοριών και εμπειριών αλλά και επικοινωνίας, και σε περιόδους όξυνσης θα μπορούν να ενεργοποιηθούν με σκοπό να συντονίζουν και να μαζικοποιούν τον αγώνα. Σκεφτείτε την ύπαρξη τέτοιων δικτύων για παράδειγμα το Δεκέμβρη του 2008. Ως κοντινοί πυρήνες μπορούν να θεωρηθούν ομάδες με ιδεολογική εγγύτητα ή ομάδες που δρουν σε κοντινές γειτονιές. Το ξεπέρασμα του σκοπέλου του συντονισμού και της μαζικοποίησης του αγώνα καθιστά την "πυρηνική" οργάνωση ένα πολύ σημαντικό όπλο στα χέρια των επαναστατών.

Πηγή: theparabellum.blogspot.g