Λίγα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη (από τον πρόλογο στο "Καπετάν Μιχάλης")

"Τρομάζεις όταν,ύστερα από πικρές δοκιμασίες,καταλάβεις πως μέσα μας υπάρχει μια δύναμη που μπορεί να ξεπεράσει τη δύναμη του ανθρώπου∙τρομάζεις,γιατί από τη στιγμή που θα καταλάβεις πως υπάρχει η δύναμη αυτή,δεν μπορείς πια να βρεις δικαιολογίες για τις ασήμαντες ή άναντρες πράξες σου,για τη ζωή σου τη χαμένη,ρίχνοντας το φταίξιμο στους άλλους∙ξέρεις πια πως εσύ,όχι η τύχη,όχι η μοίρα,μήτε οι ανθρώποι γύρα σου,Eσύ μονάχα έχεις,ό,τι κι αν κάμεις,ό,τι κι αν γίνεις, ακέραιη την ευθύνη.Και ντρέπεσαι τότε να περγελάς αν μια φλεγόμενη ψυχή ζητάει το αδύνατο.Καλά πια καταλαβαίνεις πως Αυτή ’ναι η αξία του ανθρώπου:να ζητάει & να ξέρει πως ζητάει το αδύνατο & να ’ναι σίγουρος πως θα το φτάσει,γιατί ξέρει πως αν δε λιποψυχήσει,αν δεν ακούσει τι του κανοναρχάει η λογική,μα κρατάει με τα δόντια την ψυχή του κι εξακολουθεί με πίστη,με πείσμα να κυνηγάει το αδύνατο,τότε γίνεται το θάμα,που ποτέ ο αφτέρουγος κοινός νους δε θα μπορούσε να το μαντέψει:το αδύνατο γίνεται Δυνατό."