Κατάλαβε το, αφεντικό !!
Οι καταλήψεις και η αυτο-οργάνωση των
καταπιεσμένων στέκονται ενάντια σε κάθε λογής εκμεταλλευτές,
εξουσιαστές, ιδιοκτήτες, φασίστες και αφεντικά. Το τελευταίο διάστημα το
πολιτικό και στρατιωτικό προσωπικό των εκμεταλλευτών επιχειρεί – με μια
σειρά από νομικές και αστυνομικές επιθέσεις – να χτυπήσει τη
δημιουργικότητα, τις αξίες και τις σχέσεις που παράγουν οι συλλογικές
κατακτήσεις των καταλήψεων στο πεδίο των κοινωνικών αγώνων και του
ταξικού ανταγωνισμού. Πρόσφατα, οι επιθέσεις αυτές στοχοποίησαν την
κατάληψη Λέλας Καραγιάννη στην Αθήνα, όπως και την κατάληψη της δημοτικής αγοράς της Κυψέλης.
Μετά από διαδήλωση αλληλεγγύης στις καταλήψεις και τους
αυτό-οργανωμένους χώρους, επιχειρήσεις καταστολής οργανώνονται το Μάρτιο
ενάντια στην Κατάληψη Ελαία και στην κατάληψη Δράκα στην Κέρκυρα. Λίγο αργότερα οι κατασταλτικοί μηχανισμοί επιτίθενται στο στέκι Baruti
στο πλαίσιο της καταστολής των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας στις
επαίσχυντες παράτες των αφεντικών. Τις ίδιες μέρες στην Αθήνα, φασίστες
ή/και παρακρατικοί πότε με την κάλυψη ανδρείκελων της ομάδας Δίας και
πότε με την κάλυψη περιπολικών της ασφάλειας Αθηνών δημιουργούν προβοκάτσιες στην περιοχή της κατάληψης Πατησίων και Σκαραμαγκά. Το κοινωνικό κέντρο ΒΟΞ και η κατάληψη Βαλτετσίου 60 πριν
λίγες μέρες δέχονται επίθεση από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς,
εκκενώνονται, σφραγίζονται κα συλλαμβάνονται 3 σύντροφοι. Την επόμενη
μέρα γίνεται ανακατάληψη του ΒΟΞ από εκατοντάδες κόσμο.
Αντίθετες στις αντι-κοινωνικές αηδίες
του ατομισμού, του κέρδους, των εθνικισμών, των κρατικών πολέμων, του
ρατσισμού, της πατριαρχίας, της “ασφαλούς” ιδιώτευσης και υποκρισίας, οι
καταλήψεις του ανταγωνιστικού κινήματος τραβούν το δύσκολο μονοπάτι της
ανακάλυψης, της ενίσχυσης και της δημιουργίας σχέσεων αλληλεγγύης και
συντροφικότητας με όλες εκείνες τις αντιστάσεις που εμφανίζονται στην
καθημερινή ζωή – ως ένα ακόμα πεδίο της ταξικής πάλης.
Οι καταλήψεις στέγης, όπως και οι
καταλήψεις για τη δημιουργία κοινωνικών και πολιτικών κέντρων αντίστασης
αποτελούν οργανικό κομμάτι όλων των κινημάτων ενάντια στην εκμετάλλευση
και την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Η μεγάλη ιστορία των καταλήψεων
είναι αναπόσπαστο μέρος των νεότερων εγχειρημάτων όλων εκείνων των
ανθρώπων που επέλεξαν μέσα από μια αντι-γραφειοκρατική πολιτική
κοινωνικοποίηση να οικοδομήσουν διαφορετικά παραδείγματα αντίστασης,
αυτο-οργάνωσης και κοινωνικής ή/και επαναστατικής χειραφέτησης. Οι
δίκαιοι αγώνες οδηγούν όλο και πιο συχνά σε καταλήψεις, είτε μιλάμε για
αχρησιμοποίητα κτίρια που καταλαμβάνονται για το δικαίωμα της στέγης,
είτε μιλάμε για τη δημιουργία κέντρων αγώνα, είτε μιλάμε για χώρους
εργασίας που καταλαμβάνονται από τις εργάτριες και τους εργάτες.
Οι εκμεταλλευτές έχουν κάθε λόγο να επιτίθενται στις καταλήψεις. Πόσο μάλλον τώρα που όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα καταλαμβάνουν τους εργασιακούς τους χώρους ως τρόπο αντίστασης σε απολύσεις ή λουκέτα, όπως και τώρα που όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα καταλαμβάνουν χώρους υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα στη στέγη. Στις μέρες που ζούμε, αυτό που η οικονομία των δολοφόνων ονομάζει κρίση, στη δική μας γλώσσα μεταφράζεται :
H «κρίση» δεν είναι παρά όλοι εκείνοι οι θεσμικοί, στρατιωτικοί και
ιδεολογικοί εκβιασμοί των εθνικών κρατών των αφεντικών, ώστε να
εντείνουν ακόμα περισσότερο την υποτίμηση και την εκμετάλλευση τη ζωής
και της εργασίας όλων των καταπιεσμένων του πλανήτη.
Καθώς τα καπιταλιστικά σχέδια
χτίζονται πάντα πάνω σε πτώματα, ο ολοκληρωτισμός τους ταιριάζει γάντι.
Στον ελλαδικό χώρο, τα ντόπια αφεντικά και οι σύμμαχοι τους τον χτίζουν
οργανώνοντας τα συμφέροντα τους και ματώνοντας τα Βαλκάνια και τους
εργάτες εντός και εκτός των ελληνικών συνόρων, αρκετά πριν ανακαλύψουν
κάποιοι, μόλις πρόσφατα έκπληκτοι, πως ο καπιταλισμός μπορεί να προδώσει ακόμα και τους πιο πιστούς υπηκόους του.
Τα αφεντικά και οι εθνικιστές λακέδες τους ποντάρουν στη συναίνεση του
εθνικού κορμού ως προς κάθε πιθανή πρόσοδο που θα απέφεραν τα εγκλήματα
του ελληνικού κεφαλαίου εντός και εκτός των συνόρων του, αλλά κυρίως
κανονίζουν τα κουμάντα τους χάρη στην όποια αδυναμία μας στην ανάπτυξη
της αλληλεγγύης ανάμεσα στους καταπιεσμένους, στην όποια αδυναμία μας να
χτίσουμε την οριζόντια οργάνωση της ταξικής μας αντεπίθεσης.
Αυτό που αναλογεί στις καταλήψεις, ως θύλακες αντίστασης, είναι να
συνεχίσουν να υψώνουν οδοφράγματα ενάντια στην επικυριαρχία του
καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και τους φασισμούς που συνεπάγεται.
Πολύ περισσότερο να εντείνουν και άλλο τις σχέσεις αλληλεγγύης μεταξύ
τους, όπως και τις άμυνες τους ενάντια στις (αστυ)νομικές και
ιδεολογικές επιθέσεις των κρατικών μηχανισμών.
Οι καταλήψεις που έρχονται θα παίξουν ρόλο.
Ως σχέσεις, ως παραγωγή λόγου και δράσης και όχι απλώς ως υποδομές.
Επιθυμία μας είναι ο κόσμος που οραματίζεται την αταξική κοινωνία, την
ελευθερία την ισότητα και τη δικαιοσύνη, να αρχίσει να παίρνει στα χέρια
του σημαντικές διαδικασίες παραγωγής και διανομής των αγαθών, όπως και
να δημιουργεί συνεχώς τα δικά του συλλογικά μέσα. Τα πολλά άδεια σπίτια που υπάρχουν γύρω μας να στεγάσουν τώρα όλα τα όνειρα των καταπιεσμένων. Επανάσταση σημαίνει και να καταλάβουμε (με τη διπλή έννοια του όρου) αυτά που μας ανήκουν ως εργάτριες
και εργάτες. Και η δικαιοσύνη θα έρθει όταν τα μέσα, η διακίνηση και το
νόημα της παραγωγής και της εργασίας θα είναι κοινά και δεν θα ανήκουν
στους εκμεταλλευτές, τους εθνικιστές, τους σταλινικούς, τους
γραφειοκράτες και τους πολεμοκάπηλους.
Εμπρός για νέες ταξικές, κοινωνικές καταλήψεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου